wykańczał ją brak kontaktu z domem. Allbeury poinformował

mężczyznę przy samochodzie, składającego się do
wspomniałem jej o tej możliwości.
domu (pustego) i denerwował się dalej, dopóki po
potrafiła rozpoznać, kiedy sprawa była przesądzona,
Przede wszystkim z tego powodu, że był to pierwszy
zdecydowanie Angeli służył.
Jack, który przerwał już swą dobrowolną izolację,
- Doskonale wiesz.
przez chwilę wzrokiem.
- Nie wiem. O dziesiątej, może o jedenastej.
- Gdzieś, kiedyś słyszałam takie powiedzenie. Kiedy
popełniono obie zbrodnie. A po drugie, proszę nam
dawała mu spokoju: do Lizzie Piper Wade.
flirtuje? Nie, bez względu na to, co mówi Susan, nic

- A byłam? - odpowiedziała z tą samą przekorą.
Mark uśmiechnął się, odstawił filiżankę po kawie, pod¬niósł się zza stołu i podszedł do Tammy, by odsunąć jej krzesło. Znowu nie wiedziała, jak się zachować. Nikt nigdy nie odsuwał jej krzesła, bo i po co? Skoro łazi po drzewach, to chyba potrafi bez pomocy wstać od stołu?
- Oczywiście, że pani ma!
- Przyjechałam dopilnować, by był szczęśliwy. Przekonałam się, że Henry cię potrzebuje, a ty rzeczywiście po¬trafisz się nim zająć. Potrzebuje miłości, a ty mu ją dasz.
Kąciki jego ust zadrgały podejrzanie.
- Tak! - rzuciła twardo, uniosła dumnie głowę, zdecydowanym krokiem podeszła do drzwi i otworzyła je na oścież.
- Ale ona nigdy nie chciała mieć dziecka! - zaprote¬stowała Tammy.
Rozejrzał się dookoła z niekłamanym zachwytem i zrozu¬miał, że zaczyna patrzeć na świat oczami Tammy.
- Nie daję żadnej nogi. I nie ma potrzeby histeryzować. Będę niedaleko, Renouys leży kilkanaście kilometrów stąd, wspominałem ci o tym.
- Często chodzę boso - oznajmił z godnością Mark.

słońce chowa się w dolinie między Wulkanami lub jak świtem wznosi się między nimi.
A jednak tak bardzo chciałby ją zobaczyć... Puścił wo¬dze fantazji. Gdyby przyjechała, weszła do gabinetu, padła mu w ramiona...
- Panno Dexter? - zawołał ponownie grubas w garni¬turze, tym razem bardziej nagląco.
- Hej, co ty robisz? - zaprotestował gwałtownie.